Filmy Rumunia

Dwójka pasażerów (Leelee Sobieski i Steve Zahn) i konduktor (Danny Glover) odkrywają ciało martwego mężczyzny w jednym z przedziałów nocnego pociągu. Przy zwłokach znajdują cenne diamenty i po chwili wahania postanawiają zachować je dla siebie. Muszą jednak pozbyć się ciała, tak, by nikt nie dowiedział się prawdy. Chcą ukryć je w kufrze i wyrzucić z pociągu, gdy ten będzie mijał rzekę. Z pozoru prosty plan zaczyna się komplikować, kiedy okazuje się, że zwłoki nie zmieszczą się w za małym kufrze – przynajmniej w całości... Obcy sobie ludzie, którzy przypadkowo zostali wspólnikami, zaczynają wpadać w paranoję. Każdy po cichu spiskuje przeciw któremuś z partnerów. Nikt nie jest bezpieczny. Nikomu nie można ufać.

Trzydzieści lat temu Andrei Filipov był cudownym dzieckiem teatru Bolszoj. Jako dyrygent kierował orkiestrą największego teatru Rosjii. Stracił stanowisko z powodów politycznych. Obecnie, jako zwykły człowiek, sprząta w swoim dawnym teatrze. Pewnego dnia, przypadkiem dowiaduje się, że paryski teatr Châtelet zaprasza orkiestrę Bolszoj na uroczysty koncert. Postanawia zebrać swoich byłych muzyków i udać się do Francji w miejsce prawdziwego zespołu. Ma na to dwa tygodnie.

Policjant Cristi odmawia aresztowania chłopaka za częstowanie szkolnych kolegów haszyszem. „Nakłanianie do zażycia narkotyków” jest karalne, ale Cristi uważa, że obowiązujące przepisy zostaną zmienione, nie chce więc mieć na sumieniu życia niefrasobliwego młodego człowieka. Dla jego przełożonego sumienie znaczy jednak coś innego…

Film Anci Damian to wyjątkowe połączenie animacji, dokumentu i fikcji. Droga na drugą stronę nawiązuje do prawdziwych wydarzeń. 11 lipca 2007 roku pewnemu sędziemu w sklepie został ukradziony portfel. Policja, żeby zadowolić sędziego, aresztowała niejakiego Claudiu Crulica: trzydziestotrzyletniego obywatela Rumunii, mieszkającego od dłuższego czasu w Polsce. Mężczyzna twierdził, że w tym czasie przebywał w Mediolanie i starał się kilkakrotnie interweniować u władz Rumunii. Natomiast w areszcie, na znaku protestu wobec niesprawiedliwego zatrzymania, rozpoczął strajk głodowy, który zakończyła po czterech miesiącach jego śmierć. W tym czasie ani lekarze, ani strażnicy, ani rumuńscy dyplomaci nie sprawdzili zeznań Crulica. Damian przedstawia te dramatyczne wypadki w oryginalnej formie, a widzów przez przedstawiony świat prowadzi głos Macieja Stuhra, który przemawia jako Claudio.

Angela (Ilinca Manolache), asystentka produkcji, podróżuje po Bukareszcie, aby wziąć udział w castingu do reklamy dotyczącej bezpieczeństwa w miejscu pracy zleconej przez międzynarodową firmę. Ta „Alicja we wschodniej krainie czarów” spotyka w swoim wyczerpującym dniu: wielkich przedsiębiorców i prawdziwych prześladowców, bogatych i biednych, osoby z poważnymi niepełnosprawnościami i partnerów seksualnych, jej cyfrowy awatar i inną Angelę ze starego, zapomnianego filmu, westerny, kota, a nawet zegar Szalonego Kapelusznika...

Kolektyw jest zapisem wydarzeń, do których doszło w ciągu pierwszego roku po pożarze w klubie nocnym Colectiv w Bukareszcie. Pożar, w którym zginęło 27 osób, a 180 zostało rannych, był ogólnonarodową tragedią. Kiedy niedługo po tym tragicznym zdarzeniu kolejne ofiary poparzeń zaczęły umierać w szpitalach od ran, które nie zagrażały ich życiu, jeden z lekarzy poinformował o tym zespół dziennikarzy śledczych. Jak po nitce do kłębka, dziennikarze zaczęli odkrywać kolejne oszustwa w służbie zdrowia. Twórcy dokumentu towarzyszyli z kamerą w tym dochodzeniu zarówno przedstawicielom lokalnych władz, jak i dziennikarzom, którzy próbowali dotrzeć do prawdy.

Camil, który ma ma 39 lat, wyrusza w senną podróż, w której banalność łączy się z surrealizmem. Zmagając się z utratą kontroli – nad pracą, statusem społecznym, związkiem – wyrusza na poszukiwanie, które prowadzi go do zakwestionowania podstaw swojej męskiej tożsamości. Podąża za swoją dziewczyną w coraz bardziej dziwaczny i niepokojący świat społeczności i rytuałów, zanim zostaje skonfrontowany z tragikomicznym odwróceniem ról, które prowadzi nas do zakwestionowania wszystkiego.

Voyagers to historia świeżo upieczonych kosmonautów, którzy otrzymują niezwykle ważne i odpowiedzialne zadanie. Otóż będą musieli skolonizować odległą planetę. Niestety nie wszystko idzie zgodnie z planem. Z czasem wśród młodych kosmonautów zaczynają pojawiać się pierwotne instynkty, które skutkują wybuchem na statku nieokiełznanego i niebezpiecznego chaosu. Pożądanie, głód władzy i strach zaczynają brać górę nad podróżnikami. Czy to izolacja, czy może coś innego powoduje taki stan rzecz?

Film podejmuje temat wojny w byłej Jugosławii. A dokładnie masakry w Srebrenicy, gdzie ponad 8 tysięcy bośniackich muzułmanów, mężczyzn i chłopców, zostało zamordowanych przez Serbów na oczach żołnierzy międzynarodowych sił pokojowych. Ale ta wojna jest inna, bo widziana oczami kobiet: reżyserki i jej tytułowej bohaterki, tłumaczki, desperacko próbującej nazwać i powstrzymać wydarzenia, których grozy nikt nie chce przyjąć do wiadomości. Aida (warta wszystkich nagród, wybitna kreacja Jasny Đuričić) pracuje w bazie ONZ, wokół której gromadzą się tysiące cywilów. Szukając w tłumie męża i synów, wierzy, że uda jej się kogoś przekonać, komuś wytłumaczyć, wybłagać jeden podpis, wynegocjować życie.

Jest lipiec 2001 roku. W Genui odbywa się szczyt państw G8. Do Włoch zjeżdżają się nie tylko najważniejsi politycy świata, ale także tłumy alterglobalistów. W całym mieście panuje ogromne napięcie. Młodzi manifestanci okupują ulice, a włoskie służby bezpieczeństwa w każdej chwili są gotowe do zbrojnej interwencji. Drugiego dnia szczytu dochodzi do starć protestujących z policją, podczas których ginie jeden z najaktywniejszych demonstrantów, 23-letni Carlo Giuliani. Ale to dopiero początek. Spirala przemocy systematycznie się nakręca, a jej eksplozja następuje w nocy z 21 na 22 lipca w budynku szkoły Diaz, gdzie policja, pod pretekstem poszukiwania terrorystów, masakruje dziesiątki uczestników protestu.